Ej är vi här för att oss roa
å förvänta allt ska gå bra
Vettigare att sej oroa
fastän helst förstås måttligt, va?
För annars vid livsslutet
gråter vi uppgivna
medan ej uteslutet
likväl övergivna
Livsförloppet hjärtlöst allvarligt
därtill skoningslöst oförklarligt